-Аав бид хоёр хоёрдугаар сарын 6-ны өдөр Улаанбаатраас гараад 8-ны өдрөөс чаргатай алхаж эхэлсэн. Бид хоёр өвлийн авиралт хийх, Алтай Таванбогдын бусад ууланд тандалт хийх, улмаар Хүйтний оргилд гарах зорилготой явсан. Тэгээд 13-ны өглөө авиралтаа эхлүүлж оройн 18 цагийн орчимд оргил дээр гарсан. Бид хоёр доошоо буухдаа цасан дээр гулгаж явах системээр буусан. Гулгаад хурдаа хасаад буудаг арга л даа. Энэ үед орой найман цагийн орчимд осол болсон. Халтирч унах үедээ би багажиндаа тогтоод үлдсэн. Тэгээд би аавыгаа хайгаад доошоо буусан. Явах замдаа малгай, үүргэвч, шил зэргийг нь олсон. Би цасаараа биш хажуу талынхаа хадтай хэсгээр доошилсон. Хоёр цаг орчим яваад аавыгаа олсон. Эхэндээ бол аавыгаа амь үрэгдсэн гэдэгт итгээгүй. Хажууд нь цаг гаран суусан. Нэлээн сууж байгаад амь үрэгдсэн болохыг нь ойлгосон. Тэгээд тусламж хүсэхээр аавын байсан газраас доошоо дахиад цаг гаруй явж байж майхандаа хүрсэн. Майхандаа гэгээ орохыг хүлээж байгаад 14-ний өглөө айл хайгаад 40-өөд км явж эзгүй гэрт очоод тэндээ хоноглосон. 15-ны өглөө айлд очиж бригадын төв рүү хэл дуулгасан.

-Тийм зүйл огт байгаагүй. Надад тэгэх цаг хугацаа ч байгаагүй. Аав минь надад уулчин хүн онцгой тохиолдолд сандарч тэвдэлгүй тайван байх талаар зааж сургадаг байсан. Тийм учраас би аль болох тайван байж осол болсон талаар хэл дуулгасан. Нэг талаараа би бэлтгэгдсэн байсан юм болов уу гэж бодож байна.

-Аврах багийнхан 16-ны өдөр ирэхдээ мэргэжлийн уулчин дагуулж ирээгүй. Эрлийн багийнхан эрэл хайгуул хийсэн юм огт байхгүй. Би аавыгаа хаана байгааг сайн мэдэж байсан. Тэгээд майхан хүрсэн ч мэргэжлийн уулчин байхгүй гээд буцаад буусан. Дараагийн өдөр нь хилийн цэрэг, онцгой байдлын аврагчид болон гурван уулчин нийлсэн баг дээшээ гарсан боловч техникийн байдлаас болоод буцаад бууж ирсэн. Тэгэхэд би яваагүй. Гурав дахь оролдлогод нь би явсан. Аавыгаа хаана үлдээснээ тодорхой мэдэж байсан учраас олон хүний хэрэггүй байсан. Бид тавуулаа өглөө зургаан цагаас гараад орой 22 цаг гэхэд буулгаж ирсэн.

 -Та өмнө нь аавтайгаа хамт ууланд авирч байсан уу?

-Өмнө нь 13 настай байхдаа аавтайгаа хамт Отгонтэнгэр ууланд авирсан боловч нуранги үүсээд буцаж байсан. Энэ удаагийнх хоёр дахь оролдлого маань байсан.

 -Энэ авиралтыг хэн санаачилсан бэ, мөн хэзээнээс төлөвлөсөн бэ?

-Манай улсад өвлийн авиралт төдийлөн сайн хөгжөөгүй. Бид хоёр өвлийн авиралтыг хийе гэж бодож эртнээс төлөвлөж бэлдсэн. Явахдаа Уулын холбоонд мэдэгдсэн. Анхандаа бидэнтэй  хамт хоёр хүүхэд явна гээд бэлдэж байсан ч яг явах үед ар гэрийн асуудлаас болоод буцсан. Тэд өөрсдийнхөө саналаар татгалзсан.  

 -Та уулын спортын хэр туршлагатай вэ?

-Би Польш улсад сэтгэл судлалын чиглэлээр сурдаг. Мастераа хамгаалж байгаа. Тэнд байх хугацаандаа сүүлийн хоёр жил Польшийн уулчидтай хамтарч хадны болон уулын авиралт хийж байсан. Сүүлд Кавказын уул руу авирсан.

 -Та хоёр уулнаас буухдаа олсоор холбогдоогүй байсан юм уу?

-Яг тийм цас, мөстэй үед хоорондоо олсоор холбогдож явах осолтой байдаг. Нэгнийгээ чирээд унаж аюулд оруулж болзошгүй учраас олсонд ороогүй явсан. Тус тусын цасанд зоодог багажтай байсан.