...Надад нэг баримал зүрх бий. Яс шиг цагаан шохойг зуурч, халуун алгандаа бөмбөрүүлэн барьсан, хонины зүрх шиг тийм баримал зүрх. За ер нь том бага нь ч тэр, хэлбэр галбир нь ч тэр, яг хонины зүрх ээ. Магад, хонины зүрх ширээн дээр тавьж хараад дуурайлган барьсан бол уу. Зүрхний овойж төмбийсөн булчин, гялтан хальсан доторхи хялгасан цусан судал, цайвар хундан ягаан, шунхан улаан, гүн хар хүрэн... Өнгө ялган гайхалтай урласан, яаж будахаар ийм бодитой, хүн андуурам болдог хэрэг вэ гэж сонирхон таг таг хийтэл нясалж үзсэн юм. Цавуудсан юм шиг, элтэрч холтрох ч үгүй. Тийм наалдамхай будаг бас байхнээ гэж хэнэггүйхэн гайхсан билээ. Уйдахаараа хааяа гаргаж үздэг юм. Гэрэл сүүдэр дунд ч, цонхны гэрэлд харсан ч, ширээний гэрэлд шагайсан ч эгээ л амьд зүрх агшиж сулран цохилж байх шиг хачин гүн сэтгэгдэл төрүүлнэ. Ширээний шургуулганд хийгээд мартаж орхиж, хэдэн сар новшинд дунд тэгж хэвтсэн юм бэ, мартаж. Тэнд юу юу байдаг вэ гэхээр ийм. Эвдэрч хэмхэрсэн, толгойтой толгойгүй үзэг, ямар нэгэн хүний нэр, утасны дугаар, хаяг тэмдэглэсэн цаасны өөдөс, цаас цоологч, бас үдээсний машин, ойр зуурхан уух тархи толгойны эм, арц хүж, хэн нэгний хаанаас ч билээ авчирч өгсөн бохь мохьхон, эсвэл аль нэг газрын шилэн тоглоом бий. Бас түлхүүр цуглуулах донтой шиг байгаа юм. Ямар хаалганы, юун түлхүүр юм бүү мэд, нэг л мэдэхэд том жижиг, шар цагаан, дөрвөн талтай, нэг иртэй, хөрөө шиг, гөлгөр мөлгөр олон түлхүүр цугласан байна. Шургуулганаас ямар нэгэн юм хайх, тэмтрэх хэрэг гарвал өнөөх олон түлхүүр шаржигнах агаад авдар дүүрэн очир алмас дунд гараа дүрээд утгаж байх шиг хачин бодол хааяа төрдөг. Хэрэггүй байж, тийм олон, төөрчмөөр түмэн орох оронтой биш, ямар үлийгээ хийж тийм олон түлхүүр энд тэндээс түүсэн лүд вэ гэж өөрийгөө гайхна. Ингэж хутгалдсан хог новшин дунд өнөө зүрх минь хэдэн сар хэвтжээ. Санамсаргүй, хөндлөнгийн юм хайж байгаад тэр зүрхийг харж, газраас алттай илгэн хүүдий олсон шиг жигтэй их баясав.